100 días en Costa Rica! ❤️

Hey lieve allemaal!

Het is alweer een paar weken geleden dat jullie iets van me gehoord hebben via deze blog.

Ik zal beginnen met de bungee jump. Jullie zijn waarschijnlijk erg benieuwd hoe het was. Nou het ging niet door... vanwege te veel regen. En geloof me, het kan hier in Costa Rica erg hard regenen.. Ik was best een beetje teleurgesteld maar het gaat nu halverwege november plaatsvinden. Nu heb ik in iedergeval 17 levensjaren meegemaakt, stel het touw knapt..

Ondanks dat het niet doorging heb ik toch een leuk weekend gehad.
Ik heb de Costa Ricaanse kermis meegemaakt. Het was op een klein pleintje in de wijk waar ik woon. Het was erg druk en er was geen plek om echt rond te lopen. Er waren 4 attracties en verder een grote eettent waar je dingen kon kopen als rijst, taco's en dat soort costa ricaans eten. De attracties waren niet erg bijzonder. Er was er een soort ronde bank die de lucht in in ging en daar draaide. Wat me opviel was dat niemand gordels omhad of dat soort dingen. Er lagen dan ook gewoon mensen op de grond in de attractie en dat zag er niet erg veilig uit. Het is niet echt met een nederlandse kermis te vergelijken aangezien in Nederland alles goed gecontroleerd wordt en volgens regels wordt uitgevoerd.
Zondag hadden we een feest omdat de kinderen van vrienden hun eerste communie hadden gehad en dat moest gevierd worden met een groot feest. Het was leuk om weer nieuwe mensen te ontmoeten en zo'n feest mee te maken. Echt alles wordt hier gevierd met een feest. Na het feest zijn we nog naar het winkelcentrum geweest en 's avonds hebben Vale en ik cupcakes gebakken.

Het weekend erna heb ik het ook goed naar m'n zin gehad. Vrijdag is altijd een korte schooldag, maar deze vrijdag was extra kort omdat het een sportdag was. Geen sportdag zoals wij die kennen op school, dat je gaat sporten tegen bijv. andere scholen en wedstrijden spelen. Nee dit was de dag van de sporten in Costa Rica, en dat hield in dat we geen lessen hadden en in de sportzaal naar de wedstrijden keken van voetbalculbs van andere scholen. Toen dat was afgelopen zijn we met een hele groep vrienden van school naar het huis van een vriendin gegaan. Ze was die dag jarig en we organiseerde een supriseparty. Terwijl wij het huis slingers ophingen, de taart versierden en balonnen opbliezen had die vriendin nog niks door en aangezien ze naar de tandarts was. Toen de Catalina (de vriendin) thuis kwam van de tandarts was het een hele verassing voor haar maar ze vond het super leuk.
Na het feestje zijn we boodschappen gaan doen aangezien ik die zaterdag een activiteit had met AFS en daar dingen voor nodig had. Na de boodschappen zijn Vale en ik nog naar de kerkgroep geweest. Zaterdagochtend moest Fabri om 9 uur een wedstijd voetballen dus dat was weer best vroeg opstaan. Toen we bij het voetbal waren kregen Vale en ik van de coach te horen dat Fabri een van de beste spelers was en dus extra wedstrijden moest spelen en trainingen zou krijgen. Ook betekende het dat hij na de wedstrijd die hij op dat moment speelde nog een andere wedstrijd had. Aangezien ik om 3 uur een activiteit had met AFS waarvoor ik nog iets typisch Nederlands te eten voor 50 personen moest klaarmaken schoot ik een beetje in de stress omdat ik me afvroeg wanneer we dat dan gingen doen.
Toen Fabri's voetbal wedstrijden dan eindelijk waren afgelopen rond 1 uur dacht ik dat we nogwel genoeg tijd gadden om het eten te maken. Maar toen gingen we opeens nog naar het winkelcentrum om kleren te kopen voor Kattia. Toen ik dan vroeg wanneer we het eten zouden maken werd me verteld dat de zus van Kattia het zou maken aangezien wij er geen tijd voor hadden. Ik vroeg me af hoe die zus dat dan zou maken aangezien het iets nederlands was en ze het recept niet had. Toen we klaar waren bij het winkelcentrum zijn we nog even rustig naar de Taco Bell en naar de kapper geweest. Toen we dan om 10 voor 3 thuis kwamen zat ik in de stress. We moesten namelijk om 3 uur ergens in Alajuela zijn voor die activiteit, er moest door Fabri nog gedoucht worden, Valeria had een feest dus moest nog mooi aangekleed en opgemaakt worden en we moesten het eten nog ophalen bij familie. We zouden dus gegarandeerd te laat komen. Toen we rond iets over 4 dan eindelijk aankwamen bij een basisschool waar de activiteit was, waren we de eerste.. Ik was verbaasd maar dit is was ze hier "Ticotime" noemen. De laatste personen kwamen rond een uur of 5. Volgende keer zal ik dus niet meer stressen want dat is dus blijkbaar niet nodig hier hahaha.. Het was erg leuk omdat we met 8 uitwisselings studenten waren uit verschillende landen, Oostenrijk, Italië, Finland, Duitsland en Frankrijk. Verder waren de familieleden van de studenten er en hebben we leuke activiteiten gedaan. Iedereen had wat te eten gemaakt uit hun eigen land. Ik had wentelteefjes gekozen omdat dat redelijk simpel was en toch lekker. Ze waren trouwens nog erg goed gelukt!
Valeria was niet bij de activteit omdat ze een feest had van een vriendin die 15 was geworden. 15 jaar word hier altijd groots gevierd, geen idee waarom speciaal deze leeftijd. Na de activiteit ben ik nog naar het feest gegaan omdat die vriendin ook bij de kerkgroep zit en ik haar dus ken. Het was erg gezellig en heb voor het eerst een piñata op een feest gezien. Dan hangt er een papieren knutselbeest in de lucht die dan gevuld is met snoep. De jarige mag dan met een blinddoek voor het knutselbeest stuk slaan met een stok. Iedereen staat er dan omheen voor als het beest kapot gaat en er dus snoep uitkomt. Mensen hangen er ook met zakjes onder omdat ze blijkbaar zo graag veel snoep willen.. Leuk om een keer mee te maken! Verder hebben we erg veel gedanst op het feest en dat is wel iets wat je in nederland echt niet zult zien zoals hier. Best jammer!

Vorige week heb ik maar 2 dagen school gehad. Dat vond ik erg chill aangezien ik school echt niet leuk vind hier. Over wanneer en hoelang ik vakantie heb, heb ik langzamerhand steeds meer informatie. Deze en komende week hebben we de laatste toetweek en daarna is school eigenlijk niet belangrijk meer. Ik heb officieel school tot 15 december maar er werd elke keer tegen mij gezegd dat ze niet wisten wanneer we vakantie hebben. Dat komt omdat er veel lessen zullen uitvallen tot 15 december en het ook kan zijn dat we eerder vakantie krijgen van school. Ik moet weer naar school ergens in februari. Tegen die tijd merk ik wel wanneer.
Er is het plan dat ik heel misschien 2 weken naar Mexico ga. Ik zou dan naar de ouders van Miguel gaan die in het zuiden van Mexico wonen. Miguel is een jongen uit Mexico die op dit moment in Nederland bij mijn ouders woont. Het zou dus erg grappig zijn als ik even bij zijn ouders zou zijn. Verder ga ik met mijn familie hier, begin februari naar een Colombiaans eiland voor de kust van Nicaragua. Dat zou dan het cadeau zijn voor de 15de verjaardag van Valeria. Ik moet nog kijken of het echt doorgaat, aangezien ze hier soms meer zeggen dan echt doen. Costa Ricaanse cultuur haha.

Afgelopen weekend had ik weer een weekendje met AFS. We zijn naar Playa Manuel Antonio gegaan. Het ligt aan de westkust van Costa Rica en dus aan de Pacific. Zaterdag vertrokken we 's ochtends redelijk vroeg, maar dat maakte niet uit want de stemming zat er al vroeg in met wat spaanstalige swingmuziek. We waren in totaal ongeveer met 30 personen. Studenten uit Alajuela en omgeving, vrijwilligers, en host broers en zussen die meemochten. Het was ongeveer 2,5 uur rijden. En toen we aankwamen bij het hotel was iedereen opgewonden. Het was een erg mooi en gezellig hotel. Het was gemaakt van grote houten balken en het lag tegen een berg aan. Vanaf het hotel + zwembad hadden we uitzicht op zee. We gingen meteen omkleden voor het strand! Aangezien we de kamers nog niet opkonden moesten we om de beurt in de badkamer bij de receptie omkleden. Dat duurde best lang, maar zo duurt wel meer lang hier. Mensen zijn altijd te laat, langzaam en slecht in dingen goed regelen hier in Costa Rica. Maar het kan ook zo zijn dat ze opeens heel impulsief zijn en zeggen, "over 5 minuten vertrekken we", terwijl iedereen nog in z'n pyjama zit te ontbijten omdat ze daarvoor zeiden dat we pas ergens in de middag zouden vertrekken.
Aangekomen bij het strand was iedereen enthousiast. Sommige waren nog nooit in Costa Rica naar het strand geweest, sommige wel. Maar voor iedereen was het een verrassing. Het strand, de winkeltjes, de omgeving, het weer, de mensen. Alles was bijna perfect. Eerst zijn we in een restaurant wat gaan eten. Iedereen nam hetzelfde, gallo pinto. Als je in Costa Rica bent moet je dat proberen. Het is typische Costa Ricaanse ontbijt. Het bestaat uit rijst met bonen, ei en stukjes stukbrood erbij. Verder kregen we er nog een bord met vers fruit en een pannenkoekje(!) bij. Na het eten zijn we terug naar het strand gegaan en ben ik met 3 andere personen op een boot gegaan die werd getrokken door een jetski. Het was erg mooi aangezien we zo wat meer van het strand zagen en we op plekken kwamen die je vanaf het strand niet zag, zoals een strand waar je zonder boot niet kon komen en waar dus niemand was. De stranden zijn hier trouwens sowieso niet druk ookal ben je op een van de toeristische stranden van het land, ideaal! (Dat is even wat anders dan de Kroatische stranden in hartje zomer, papa!) Na de belevenis van de boot zijn we gaan zwemmen. Een van de studenten had een GoPro en die meegenomen dus daar hebben we veel leuke en grappige (onder)water foto's/video's meegemaakt. Verder werd er ook best veel gesurft, dat kon ook best goed vanwege de golven die er waren. Toen we aankwamen vielen de golven wel mee, maar hoe later het werd hoe heftiger ze werden. Ik ben best geschrokken van sommige golven wat voor kracht ze hadden. Bij sommige extreme golven maakte ik onderwater wel een driedubbele salto, waarbij je dan 15 meter verder weer boven kwam zonder oorbellen of haarknip en veel (zout...ulgh) water in je neus. Ik kan me nu iets beter voorstellen wat een tsunami allemaal kan aanrichten.. Maar we heb en het leuk gehad in het water!
Ik ben ook nog met Eva (uit oostenrijk) op souvenir gegaan. Aan de prijzen was wel meteen te merken dat dit een toersitische plek was. Dan betaal je opeens (omgerekend) €4 euro voor een armbandje terwijl je die ook kunt kopen in de stad voor €0,50 cent. Er waren dus ook veel toeristen en het was echt grappig om mensen gewoon te kunnen verstaan als ze met elkaar aan het praten was. Verder was er ook een groep Nederlandse vrouwen waarvan ik met 2 een praatje heb gemaakt. Het was raar om Nederlands te praten. Ze kwamen uit Noord-Holland en waren voor 2 weken in Costa Rica voordat 1 van hun daar ging trouwen. Aan het eind van het strand was een klein strandje in de vorm van een boog. En in 2 dagen tijd heb ik daar 4 bruiloften zien plaatsvinden. Echt zo'n bruiloft dat je wel eens op tv ziet, met stoelen met witte linten in het witte zand en een houten boog waaronder ze dan trouwen. En dat met de blauwe zee, mooie rotsen en de zon op de achtergrond.
Na ongeveer 5 uur ons vermaakt te hebben op het strand gingen we terug naar ons hotel waar we gingen eten. Na het eten hadden we een poolparty aangezien er een vrijwilliger jarig was en er de week erna 4 studenten (onderandere ik) jarig waren. Er was ook weer een piñata bij dit feest, en ik ben er helemaal fan van. Na het feest hebben de in het restaurant een voetbal wedstrijd gekeken met z'n alle en daarna nog gezwommen met een groepje. Toen we eindelijk na een lange lange maar erg leuek dag in bed lagen viel ik meteen in slaap. Trouwens in Manuel Antonio is het nog een stuk warmer dan in de Hoogvlakte waar ik woon. Zo hadden we dus ook geen dekens omdat dat dat te warm was.
De wekker ging gelukkig niet zo vroeg, zodat we konden bijslapen van de dag en nacht ervoor. Om 11 uur gingen we uitchecken na een typische Costa Ricaans ontbijtje (weer gallo pinto en vers fruit). Iedereen had de zwemkleren weer aan omdat we weer naar het strand gingen. Dit keer gingen we eerst een ritje maken met de bananenboot voor we gingen zwemmen. De golven waren deze dag hoger dan de dag ervoor waardoor het nog leuker was. Na de bananeboot hebben we weer gezwommen en ons vermaakt op het strand. Rond een uur of 3 zijn we naar een restaurant gegaan met de studenten om wat te eten en daar te douchen. We hadden patat en hamburgers! Nadat alles op was en iedereen gedoucht had liepen we terug naar het strand. Manuel Antonio staat onder andere bekend om de kleine aapjes die op de draden boven de straat en in de bomen lopen en klimmen. Ik wist dat niet dus was erg verrast toen ik opeens een aapje zag. Ze waren heel schattig!
Toen we bij het strand kwamen had AFS hamburgers voor ons als lunch.. Ze wisten niet dat wij waren gaan lunchen, maar ze hadden tegen ons gezegd dat we voor ons eigen eten moesten zorgen dus dat deden we. Maar nog een hamburger vond niemand een probleem!
Toen iedereen verzameld was, kwam onze bus en gingen we terug naar huis. Ondanks dat het zondagavond was, was het erg druk op de weg en hebben we er ongeveer 5 uur over gereden. Iedereen was moe en sliep of luisterde naar muziek. Ik zat op de achterbank met 3 anderen en terwijl iedereen sliep hadden wij de grootste lol en waren aan het dansen op de muziek. Maar ook dat duurde maar ongeveer 2 uurtjes en toen wij moe waren en alle 4 bijna sliepen of rustig muziek luisterde werd de rest weer drukker waardoor wij spijt hadden dat we niet eerst waren gaan slapen.
Toen ik eindelijk thuis kwam merkte ik pas hoe rood m'n gezicht was. Ik had dat helemaal niet doorgehad en aangezien ik beide dagen m'n gezicht meerdere keren met factor 90 had ingesmeerd, had dat niet geholpen. Ik heb er nu een week later nog last van doordat m'n gezicht helemaal is verveld. Maar ik heb een top weekend gehad! De foto's van dit weekend staan op fcebook, net als de andere foto's van dit bijzonder jaar. Ik had een site waarop ik ze eerste zette, maar die werkt niet goed, vandaar op Facebook!

Ik ben inmiddels ook jarig geweest afgelopen week, 17 levensjaren alweer. Ik had eerlijk gezegd niet erg veel zin in m'n verjaardag. Ik was bang dat ik iedereen in Nederland alleen meer zou missen omdat je op zo'n dag normaal omringd bent door vrienden en familie. Maar boven verwachting heb ik een erg leuke dag gehad! Het begon met de avond ervoor, Vale en ik hadden de stemming er goed inzitten aangezien ik officieel al jarig was omdat het in Nederland al 11 november was. 's Nachts kon ik niet slapen en toen het hier net 12 uur was heb ik even met papa, mama en pepijn gefacetimed want toen was ik eindelijk ook hier in Costa Rica jarig! Rond 5 uur werd ik wakker gezongen door Kattia, Fabri en Vale en kreeg ik een cadeau. Het was zo vroeg aangezien Kattia, Mauri en Fabri naar het werk en naar school moesten. Nadat ik weer was gaan slapen werd ik dit keer wakker van de postman die hier rondrijd op een erg lawaaiige scooter. Zodra ik hem zie weet ik dat hij post heeft voor mij want er wordt hier verder nooit post bezorgd. Voordat de eerste kaarten uit Nederland hier werden bezorgd hadden Vale en Fabri de postman nog nooit gezien. Ze vinden het hier dan ook erg bijzonder dat ik kaarten uit Nederland krijg (en dan ook nog kaarten met een muziekje, dat is helemaal geweldig!). Ik heb inmiddels best veel kaarten ontvangen, bedankt allemaal ik ben er erg blij mee! Maar ik werd dus wakker met post uit Nederland en ik voelde me weer iets meer jarig. Omdat Vale en ik pas om 12:10 uur school hadden, had ik nog tijd om te facetimen en kaartjes te lezen.
Op school werd ik van alle kanten gefeliciteerd en ook door mensen waarmee ik nog nooit had gesproken. Iedereen wist blijkbaar dat ik jarig was. Tijdens muziek heeft de klas nog voor me gezongen, in het spaans, engels en nederlands nadat ik ze het nederlandse liedje had geleerd. Het klonk alleen meer als chinees of een taal die je niet zou herkennen. Na school zijn we met 7 vriendinnen een ijsje gaan eten in het winkelcentrum en toen Vale en ik thuis kwamen was het huis versierd met nederlandse, oranje ballonen.
's Avonds zijn we uitgaan eten bij de Pizzahut, ik dacht "Huh? Uiteten bij de Pizzahut?". Maar ja, uiteten bij de Pizzahut. Omdat Kattia blijkbaar had gezegd dat het mijn verjaardag was, werd ik tijdens het eten van m'n pizza opeens verrast met een verjaardagsliedje gezongen door het personeel. Het was een erg grappig gezicht, een stuk of 8 personeelsleden die erg chagerijnig keken (ik denk omdat we 10 minuten voor sluitingstijd vrolijk binnen kwamen en ze al een halfuur langer open waren voor ons) met triangels en belletjes die een verjaardagslied voor me zongen. Verder kreeg ik nog een stuk taart en mocht ik met een pizzahoed van de glijbaan af.
Altijd in Nederland is het in November erg druk met allerlei verjaardagen. Mijn verjaardag op 11 november, die van papa de 14e en die van Pepijn de 18e. Het is grappig, want nu in Costa Rica is dat ook zo. Een van mijn beste vriendinnen op school is 10 november jarig en Mauricio de 13e. Lekker veel taart dus!

Dit weekend hebben we en gaan we niet veel bijzonders doen. Valeria en ik zitten midden in onze laatste examenweek en de toetsweek van Fabricio begint maandag. Er moet dus veel geleerd worden. Ik help ze beide met Engels, wat ik leuk vind om te doen aangezien ik dan meer spaans leer. Verder als Vale en ik iets moeten leren zoals geschiedenis of sociologie lees ik de tekst voor (zonder dat ik weet wat ik lees) zodat ik mijn Spaans verbeter en dan heeft Vale tijd om mijn of haar nagels te lakken omdat ze dan alleen hoeft te luisteren naar wat ik zeg.
Vandaag is het zaterdag en vanochtend hebben we weer doorgebracht in het voetbalstadion om de wedstrijd van Fabri te zien. Vanmiddag hard geleerd en daarna een ijsje gegeten bij La Pops. Een hele goede ijsjeszaak die ik ga missen als ik weer in Nederland ben, aangezien ik er hier 5 minuten vandaan woon en we er elke week wel heen gaan.
Eind van de middag hebben we de kerstboom opgetuigd. Ja jullie lezen het goed, kerstboom. De stad is al versierd met kerstverlichting en versiering. Verder zie je overal al kerstbomen bij mensen thuis staan. Aangezien het weer hier (op koude dagen 25 graden en op warme dagen boven de 30) heb ik elke dag een zomergevoel. Maar dan is er opeens al die kerstversiering en dan denk ik aan mutsen, rode neuzen en sneeuw.
De Costa Ricanen vinden kerst erg leuk en gezellig maar ook belangrijk vanwege het geloof dat bijna iedereen hier heeft, vandaar dat het al zo vroeg begint. En ze hebben hier natuurlijk geen Sinterklaas om te vieren. Waar ze misschien blij mee moeten zijn aangezien Sinterklaas dit jaar niet zo goed is begonnen in Gouda met alle tegenstanders van de Zwarte Piet.. Jammer.
Ik ga proberen ze hier uit te leggen wat Sinterklaas is en misschien ga ik wel pepernoten voor ze bakken. :) Zondag gaan we ook niet veel doen wat ik eigenlijk helemaal niet erg vind aangezien morgen (vandaag) er namelijk in Nederland het jaarlijkse, november, familie, verjaardagsfeest is en we gaan proberen te skypen met z'n allen!

Inmiddels ben ik, zoals aan de titel te zien, 100 dagen in Costa Rica! Nog iets meer als 200 te gaan, dus 1/3 van de tijd zit er al op. De tijd gaat best snel!.. Natuurlijk zijn er ook nog soms momenten waarop ik de tijd veel te langzaam vind gaan, maar die zullen altijd wel een beetje blijven denk ik. Verder gaat m'n spaans weer ietsjes beter en voel ik me stukken meer thuis hier.

Tot de volgende blog en veel liefs uit Costa Rica!

"Adventure begins, when comfort has left you"