Vakantie, alweer!

Hola todos!

Hier weer een blog vanuit Costa Rica! M'n vorige blog is nog niet zo lang geleden, maar ik ga proberen om nu wat vaker te schrijven voor jullie. Ik doe en maak best veel dingen mee die inmiddels voor mij redelijk normaal zijn geworden maar voor jullie leuk zijn om te horen of lezen.

Na ongeveer weer een maandje op school gezeten te hebben heb ik weer vakantie, dit keer maar een weekje en geen 3 maanden haha. Het is vakantie vanwege Pasen, zoals jullie misschien kunnen voorstellen is Pasen hier belangrijk zoals God ook heel belangrijk is. Het wordt hier "Semana Santa" genoemd en dat brengt ook bepaalde tradities. De week is pas net begonnen dus heb er nog niet veel van gemerkt en zal dus in mijn volgende blog er meer over vertellen. Wel hebben alle huizen al ongeveer een maand een houten kruis met een paars lint erover hangen, dat was in teken dat Semana Santa eraan kwam.
De vakantie is tot nu goed bevallen. Vrijdag hoefde ik niet naar school aangezien ik een verplichte activiteit had van AFS. Het was voor ons Visa dat nogsteeds (na 7 maanden) niet geregeld was, eigenlijk was ik hier dus illegaal. De (inmiddels) 340 studenten die hier in Costa Rica zijn worden elke week in groepjes opgeroepen om de Visa te komen regelen. Nu was ik met 11 anderen aan de beurt. Ik ging met Eva en Ida (vriendinnen) naar het hoofdkantoor van AFS in San José en vanaf daar gingen we met iedereen naar een kantoor voor migratie waar alles geregeld zou worden. Het was lang wachten maar wel erg gezellig, ook weer met studenten gepraat en gelachen die ik nog niet kende of amper kende. Ik dacht dat het Visa een extra stempel in m'n paspoort zou zijn maar het was een identiteitskaart van Costa Rica. Ik ben nu officieel inwoner van Costa Rica en sta nu ingeschreven. Ik denk alleen niet dat ik hem nodig zal hebben aangezien ik de "cédula"(de Costa Ricaanse ID kaart) de afgelopen 7 maanden ook niet nodig heb gehad. Wel vind ik het een mooi aandenken als ik terug ben in Nederland :).
Na dat dat allemaal was geregeld daar op het kantoor van de migratie ben ik nog met wat mensen San José ingeweest en daar hebben we in Nationaal Theater wat gedronken en gegeten met z'n allen. Speciaal op die plek aangezien Eva (uit Oostenrijk) daar "Apfelstrudel" had ontdekt. Dat vond ik geen slecht idee aangezien ze hier geen appeltaart hebben en ik dat eigenlijk best mis.

Zaterdag hadden we familiefeest bij een familielid dat ik nog niet ontmoet had. Het was een groot feest met een stuk of 70 personen (ja, allemaal familie waarvan ik een deel niet eens kende). Het was erg warm en dat was de reden dat we met alle kinderen een watergevecht deden en daarna waterballonen voetbal. Het feest was er omdat er een tante 50 jaar was geworden. We hebben veel activiteiten gedaan zoals bingo, buikglijden, nog meer voetballen en andere spelletjes. Met bingo heb ik trouwens een bezem gewonnen waarmee ik daarna als eerst het huis mocht gaan vegen (erg leuke prijs dus!..) Het was gezellig en heb het goed naar m'n zin gehad. 's Avonds toen heel veel mensen alweer weg waren hebben we nog met wat familie op het balkon van het huis gezeten. Er waren 2 mensen gitaar aan het spelen en de rest was lekker aan het meezingen. Het was inmiddels wat koud geworden dus we zaten met dekentjes om ins heen. Een gezellige avond dus!

Zondagochtend hebben we niet veel gedaan en "gewoon" een luie zondagochtend gehad. Dat was ook wel nodig aangezien het zaterdag een beetje laat was geworden. "Gewoon" staat tussen haakje aangezien het niet helemaal gewoon is om niks te doen om de zondagochtend. Normaal zijn we aan het vegen en dweilen in het huis of lopen we ergens op het voetbalveld rond voor Fabri. Valeria had een activiteit in de kerk dus het was lekker rustig in huis. Eind van de ochtend ben ik de stad ingegaan om met Valeria naar het winkelcentrum te gaan, ik moest namelijk een jurk hebben voor een groot feest dat we die avond hadden. We hebben met z'n 2en geluncht en daarna wat geshopt in de stad.
Rond 4 uur moesten we aan de andere kant van Alajuela zijn voor het feest. Een vriendin van Valeria en mij gaf het feest aangezien ze 15 was geworden en hier in CR wordt de 15 jaar heel groot gevierd. Je kunt het vergelijken met de sweet 16 in the USA, nouja een beetje, daar in the usa wordt het wel erg overdreven soms. Hier zijn de feesten groot maar niet te groot. Het was in een grote zaal die mooi versierd was in de kleuren blauw, wit en zwart. Alles was in die kleuren versierd, bestek, stoelen, tafels, het buffet, de cadeautafels en ga zo nog maar even door. Ook werd van ons, als gasten op het feest, verwacht kleren aan te trekken in ongeveer die kleuren en tinten. Sharon, de jarige jop, had een hele mooie donkerroze baljurk aan en met de entree kwam ze als een soort bruid binnengelopen met haar kleine broertje en zusje ervoor die bloemetjes voor haar uitstrooiden. Er waren veel mensen en ik kende bijna alle jongeren die kwamen aangezien alle vrienden van school waren. Ik heb me goed vermaakt want er waren veel acts, zoals de "karnaval" (mannen en vrouwen in te weinig kleren met te hoge pluimen op hun hoofd die te snel dansen op het ritme van trommels) en het Costa Ricaanse orkest. Rond middernacht waren we eindelijk een keer thuis en viel meteen lekker in slaap.

Maandag moesten Kattia en Mauri nog werken dus Valeria, Fabri en ik bleven thuis. We zouden de volgende dag pas op "vakantie" gaan naar de familie van Kattia. Kattia was jarig en we hadden 's ochtends vroeg voor haar gezongen en het ontbijt verzorgd.
Toen we rond het eind van de middag klaar waren met de vakantietassen inpakken, werd ik gebeld door een goede vriendin die hier ook in CR is met AFS. Van het nieuws dat ze voor me had werd ik verdrietig, ze vertelde dat ze deze week zou vertrekken naar huis (Finland). Ze had afgelopen 2 weken al een beetje gezeik met haar familie en nu had haar familie haar uit huis gezet om een paar onzinnige redenen. Ze werd dus uit de familie gezet, maar ze had kunnen blijven hier in Costa Rica, in een andere familie die dan voor haar gezocht zou worden. Maar ze had geen zin in een nieuwe familie aangezien dit al haar 2e familie was en ze heel veel moeite had gehad met het overstappen naar een nieuwe familie (+nieuwe school). En voor de 3 maanden die nog maar over zijn had ze dat er niet over.
Ik wist dat ik dinsdag op vakantie ging en die maandag dus de laatste dag was dat ik haar zou kunnen zien hier in CR. Samen met een andere vriendin hebben we die maandag doorgebracht met z'n 3en om afscheid te nemen. Eerst zijn we kleren voor haar gaan shoppen, aangezien ze hier de kleren leuker vond dan in Finland. Daarna zijn we typisch Costa Ricaanse spulletjes en typisch eten gaan shoppen, om mee te nemen naar Finland als souvenirs en cadeautjes. Daarna wezen eten bij de Taco Bell om even te bijkomen van al het lopen. Ze wist niet precies wat ze allemaal wou dus we hebben een paar keer de hele stad doorgelopen. Na het eten zijn we naar haar huis gegaan om haar te helpen met de koffer inpakken en daar hebben we heel veel lol meegehad. Het is verbazend hoeveel spullen je eigenlijk erbij krijgt in een jaar. Ja koopt dingen die je nodig hebt, je krijgt dingen, je koopt hebbendingetjes, kleren en nog veel meer. En dat moet je allemaal ook weer achterlaten want zo groot mogen de koffers helaas ook weer niet zijn.. :( We hebben heel veel gesoorteerd en weggedaan. Toen dat allemaal na een paar uur allemaal klaar was zijn we terug naar de stad gegaan om de dingen die ze niet meer nodig had of niet kon meenemen aan arme mensen op straat te geven.
Daarna was het tijd voor afscheid, dat vond ik erg moeilijk. Ik heb hier in minder dan een jaar hele goede vrienden gemaak uit de hele wereld (eigenlijk vooral europa). Je maakt ongeveer dezelfde dingen mee en je vraagt raadt aan elkaar als je niet weet hoe je iets moet regelen of doen met je gastfamilie hier. Je begrijpt elkaar gewoon. Gelukkig woont ze niet heel ver weg (Finland) en de andere vriendin (Oostenrijk) dus dit was zeker niet de laatste keer dat we elkaar zagen. Door de vakantie hier bij de familie kon ik haar niet doei zeggen op het vliegveld wat ik jammer vond aangezien ze hier nu geen familie heeft die haar gdag komt zeggen. Ze vertrok vandaag (donderdag) en er waren genoeg andere vrienden bij haar. Ik had haar nog even gebeld en ze zij dat ze gewoon gelukkig is en er nu vrede mee heeft dat ze naar huis gaat.
Na het wat verdrietige afscheid moest ik me haasten om optijd in het huis van m'n tante te zijn om te helpen met de voorbereidingen voor de supriseparty voor Kattia. Ze was jarig (40) dus we hadden met de hele familie een klein feestje georganiseerd. Het was erg veel lachen en dansen en Kattia zelf had iets te veel shotjes tequilla dus ze was erg raar aan het doen waardoor iedereen zich wel heeft vermaakt die avond.

Voor de vakantie had ik een toetsweek en het is grappig dat het nu zoveel anders is dan vorig jaar. Ik zit hier in het examenjaar en dat merk je meteen aan hoe iedereen bezig is met leren en studeren, alles is veel serieuzer. De toetsen gingen makkelijker nu maar toch begreep ik veel dingen nog niet. Zoals natuurkunde of filosofie, dat blijft lastig in het spaans hoor! De cijfers zijn nog niet terug maar verwacht geen 10en. Dit jaar heb ik geen Engels meer maar alleen Frans als vreemde taal, dus wie weet spreek ik 2 nieuwe talen als ik terug kom! ;) Oke, Frans is niet nieuw voor mij maar van de 1e &2e klas ben ik het inmiddels bijna alkemaal weer vergeten.

Valeria, m'n zusje hier, wordt dit jaar 15 en zoals jullie nu dus weten wordt het hier groot gevierd. Ze kon kiezen uit een reis naar het buitenland of een groot feest, na veel getwijfel wordt het nu toch een feest. Het feest is pas eind juni maar Kattia zit nu al erg in de stress. Er moet namelijk erg veel gebeuren en geregeld worden.
Er moet een grote zaal worden uitgezocht voor het feest die aan alle punten voldoet (keuken, plek voor muziekinstallatie, dansvloer, plek voor tafels voor alle 100 personen enzovoorts..). Verder word er druk gezocht naar mensen die een thema voor het feest kunnen bedenken en de hele zaal inclusief tafels en stoelen ernaar kunnen versieren. Er moeten mensen geregeld worden die voor het lopend buffet zorgen (koks en obers). Dan nog niet gesproken over de uitnodigen die naar iedereen verstuurd moeten worden.
Ook niet te vergeten alle acts voor de avond die geregels moeten worden, zoals de dansers, muzikanten, vader & dochterdans, video met foto's van Valeria's leven tot nu en de dans met alle beste vriendinnen.
Vale krijgt een mooie grote baljurk aan en die moest ook uitgekozen worden, dat hebben we inmiddels al gedaan. Kattia, Valeria en ik gingen vorige week naar een hele grote winkel voor bruids- ,gala- en feestjurken waar we ons een hele dag hebben vermaakt. Het was echt zo'n mooie grote jurkenwinkel waar elk meisje wel eens van heeft gedroomd. Valeria had keus uit zo'n 500 jurken vandaar dat we er de hele dag zoet zijn geweest. Het waren super mooie jurken en het was heel serieus met zo'n korset en een hoepelrok. Ook wil Valeria op haar feest op hakken lopen dus werd daar tegelijkertijd ook mee geoefend, ze had namelijk nog nooit op hakken gelopen. We hebben die dag ook meteen de schoenen gekocht waar ze nu dagelijks thuis op aan het oefenen is haha. De jurk is aan het eind van de dag uitgekozen en Valeria is er helemaal blij mee.
Ik ga jullie niet vertellen hoe de jurk eruit ziet want niemand hier in Costa Rica mag weten hoe de jurk eruitziet. (Ik heb wat vrienden en familie hier die elke keer m'n blog in google translater zetten om het ongeveer te kunnen lezen, vandaar).
Verder nog een ding dat bij het feest hoort is dat alle beste vriendinnen en vrienden als een soort "bruidsmeisjes" voor Valeria lopen als ze binnenkomt in de zaal vol mensen. Elk meisje vormt een paar met een jongen en in totaal zijn er 14 paren. Alle meisjes krijgen dezelfde jurkjes en de jongens krijgen dezelfde pakken aan. Dus dat moet er ook nog geregeld worden en dan gaan alle paren nog een dans opvoeren voor Valeria die ingestudeerd moet gaan worden.
Verder is Valeria heel erg precies in alles en wilt alles helemaal perfect, wens ons dus maar succes met alle voorbereidingen!

Ik ga nu nog wat daagjes genieten van m'n vakantie en de rest horen jullie in de volgende blog wel! Heel veel groetjes en knuffels vanuit Costa Rica!

"Don't let your dreams be dreams."