Verliefd op Costa Rica
Blijf op de hoogte en volg Sophie
16 Maart 2015 | Costa Rica, Alajuela
Lang geleden, in een land ver van jullie vandaan, was eens een meisje dat ooit was begonnen met een blog te schrijven..
Ik heb jullie heel veel te vertellen, ik hoop dus niet dat dit een te lange blog wordt haha. Ik heb 4 maanden niks geblogd en in die tijd heb ik ongeveer 2,5 maand zomervakantie gehad.
Ik heb in die tijd veel gedaan en heel veel nieuwe ervaringen opgedaan en natuurlijk een lekkere warme winter gehad! Maar dus ZOMERvakantie en dat terwijl het in Nederland nat en koud was/is. Hopelijk voor jullie ook nog wel wat zon! Hier is het gemiddeld 31 graden elke dag. Het regenseizoen is inmiddels al een tijd afgelopen, het regent dan ook amper. Wel staan december en januari er hier om bekend dat het veel waait. Een fris briesje is natuurlijk niet verkeerd op een warme dag. Maar het kan hier erg hard waaien. Begin dit jaar was de wind ook extreem en zijn er in hier in de steden in de vallei veel grote bomen omgewaaid, en bij sommige plekken aan de Grote Oceaan waren de golven zo hoog dat mensen die dichtbij het water woonden de huizen uit moesten.
Als ik verhalen hoorde uit Nederland over dat de kaarsjes gezellig aanwaren en dat er in sommige delen van het land sneeuw lag, moest ik wel even slikken. Dat heb ik toch wel even gemist, maar ik ben altijd al meer een zomermens geweest dus ik ben erg blij met het weer hier en vind het ook helemaal niet erg om de koude winter een keertje over te slaan.
De eerste week/weken dat ik vakantie had heb ik me een beetje verveeld. Voor mij was het schooljaar afgelopen, maar voor Valeria niet. Hier in Costa Rica is het dat je het hele schooljaar toetsweken hebt en dat aan het eind van het jaar daar per vak een gemiddeld cijfer uitkomt. Als dat cijfer voor elk vak hoger is dan 6.5, ben je over naar het volgende jaar. Is het cijfer lager, dan betekent het dat je begin december een extra examen voor dat vak moet maken met de stof van het hele jaar in 1 keer. Is dat cijfer 6.5 of hoger ben je alsnog over naar het volgende jaar. Is dit cijfer lager dan een 6.5 heb je de kans om nog een examen te maken en als dat nogsteeds niet lukt, nog een exmanen. Iedereen krijgt hier dus erg veel kansen om toch over te gaan.
Valeria's gemiddelde eindcijfer voor wiskunde was een 6,44 dus die moest dat extra examen maken. Daar is ze gelukkig voor geslaagd. Maar in die tijd dat zij voor dat examen moest leren had ik niks te doen. Fabri zat nog sommige dagen op school en Kattia en Mauri hebben niet zoveel vakantie als wij hebben. Ik ging ongeveer 3 keer per dag naar de mini mini mini supermarkt op de hoek omdat ik me gewoon echt verveelde.
Het was voor mij lastig om andere dingen buiten huis te doen omdat Kattia en Mauricio bang waren als ik alleen op stap zou gaan dat mij iets zou overkomen en dat risico wouden ze niet nemen. Verder had ik in de maanden daarvoor nooit zo heel veel tijd om alleen dingen te doen(vanwege school), vandaar dat ze dat nog niet gewend waren. Ik snapte in het begin best dat ze het niet toestonden maar na dagen alleen thuis te zitten gaat het skypen met Nederland, spaans leren en films kijken ook vervelen. Gelukkig zijn daar dingen in veranderd en heb ik nu meer vrijheid. Wel wordt mij altijd vanalles op het hart gedrukt voordat ik ergens heenga.
Sommige dingen ben ik inmiddels alweer half vergeten omdat ik zoveel doe hier. Gelukkig maak ik foto's van zo'n beetje alles wat ik doe en eet, dus dan kijk ik m'n foto's terug en dan heb ik jullie weer genoeg te vertellen. Dat ik waarom ik zo van foto's hou, ze leggen momenten vast die je anders allang vergeten was. Ik heb heel veel foto's op Facebook staan van dit exchange jaar waar jullie ze kunnen bekijken.
Inmiddels heb ik mijn ook bungeejump gedaan (voor de mensen die het nog niet wisten).. En het was geweldig! Ik was met 14 vrienden van AFS en we hadden een busje gehuurd om naar Monteverde te rijden, de plek waar de bungeejump is. Het zou ongeveer 3 uur rijden zijn, dus we vertrokken lekker vroeg aangezien we ons hadden ingeschreven om om 11 uur te springen.Toen we in Monteverde aankwamen moetsen we nog een stuk rijden omdat het een groot natuurgebied is. Er was 1 kronkelweg omhoog de berg op. En toen wij daar reden was op een gegeven moment de weg versperd. Er waren wegwerkzaamheden.. Wat inhield dat we uiteindelijk 3 uur moesten wachten tot er weer auto's mochten rijden. Gelukkig was er een restaurant waar we maar smoothies hebben zitten drinken en konden we met de bungeejump organisatie regelen dat we om 3 uur sprongen. Toen het wachten voorbij was waren we dan ook al snel op de bungeejump plek.
Alles was heel snel geregeld met de papieren en beslissen wie er eerst gingen en voor ik het wist sprong ik al. Ik heb geen enkele seconde angst gehad. Klinkt heel stoer, zo voelde ik me na de sprong ook, maar de nacht ervoor waren er wel wat nare gedachten naar boven gekomen en vroeg ik mezelf onder andere af waarom ik dat ingodsnaam wou doen. Dat kwam vooral omdat hier in Costa Rica sommige dingen soms niet echt goed geregeld zijn, zoals met de kermis dat je gewoon geen gordels omhebt. Het springen duurde in totaal ongeveer 3/4 minuten het was dus zo voorbij. Het was een heel mooi gebied waar de bungeejump was en tijdens de sprong had ik dan ook een mooi uitzicht. Ik sprong van een platform af dat met kabels tussen 2 bergen hing. Verder had ik een camera op m'n helm die mijn hele sprong filmde, ik heb dat filmpje gekocht en dat is nu mijn aandenken aan dit leuke avontuur. Ik ga dit zeker nog wel een keer doen! Er is alweer een plan om met een vriendin naar een andere bungeejump te gaan hier in Alajuela, waarbij je van een brug afspringt.
In december was het natuurlijk tijd voor alle feestdagen. Ik had er erg veel zin in omdat het hier in Costa Rica natuurlijk anders zou zijn. Kerstmis is hier erg belangrijk voor iedereen aangezien iedereen in God gelooft. Zo waren de steden en de huizen begin november al versierd.
24 december waren we naar de ouders van Maurico in Guapiles gegaan. Kerstavond is hier in Costa Rica ook erg belangrijk, misschien wel het belangrijkst van het hele kerst gebeuren. Eind van de middag gingen we met z'n allen bij elkaar zitten en was er een groot gebed aan God. Het gebed hield veel tekst in, wat de oma opzei, en de rest daarna allemaal na zei. Ook werden er veel liedjes gezongen en op het laatst moest iedereen individueel een gebedje doen. Daarna hebben we met z'n alle lekker gegeten en gedanst, dat ging zo'n beetje de hele avond door. Mauricio heeft 7 broers en zussen en die hebben allemaal een echtgenoot/echtgenote en kinderen, het was dus een drukke maar gezellige boel. We sliepen met z'n alle verdeeld door het huis, een paar in de slaapkamers en de rest in de woonkamer.
Aangezien het die avond erg laat was geworden werd iedereen pas om ongeveer 10 wakker op 1e kerstdag. Ik verwachtte dat we wel wat dingen zouden gaan doen die dag, maar uiteindelijk hebben we niet veel gedaan. Het was erg warm en gelukkig hebben ze er een zwembad waar ik groot deel van de dag heb doorgebracht. Verder moesten de oom en opa werken die dag en ging iedereen gewoon een beetje z'n eigen gang. Wel was er in de avond weer muziek om te dansen en was er lekker eten.
2e kerstdag was het geen kerst meer, ze hebben hier in Costa Rica alleen kerstnacht en 1e kerstdag. Zoals dat in heel veel landen zo is, Europa is eigenlijk een uitzondering met de 2 kerstdagen die we hebben. We zijn er in totaal 4 dagen gebleven en zijn daarna terug naar huis gegaan.
Kerst vond ik dus niet heel erg bijzonder aangezien we niet heel veel gedaan hebben. Wel neem ik het weer mee als een nieuwe ervaring. Ohja ze hadden daar geen wifi en amper bereik met de telefoon, dus het waren een paar lekker rustige dagen.
Nadat we thuis waren gekomen van Guapiles zijn we een halve dag thuis geweest. We gingen de volgende dag namelijk alweer naar de familie van Kathia. We moesten snel kleren wassen, huis schoonmaken, soort kerstborrel houden met de buurtjes en opnieuw weer onze tassen inpakken.
We vertrokken die ochtend al vroeg naar Quepos waar de opa en oma wonen.
In Quepos zijn we ongeveer 2 weken gebleven en heb het er super naar m'n zin gehad. Het huis ligt naast een rivier waar we elke dag lekker hebben gebadderd. Aangezien de rivier zo dichtbij ligt, was er makkelijk om er even voor een paar minuutjes heen te gaan op elk moment van de dag. Verder hadden ze een groot opblaaszwembad in de tuin waar we ook nog in konden. Die verkoelingsmogelijkheden waren opzich best nodig aangezien het er elke dag 35(+) graden was. Verder wonen ze daar ongeveer een halfuurtje van verschillende stranden af dus dat was ook wel chill.
We waren er met de hele familie van Kathia, het is geen grote familie zoals die van Mauricio maar toch waren er genoeg mensen om het soms wat te druk te vinden. Gelukkig hebben ze genoeg ruimte daar. Een groot huis en een grote apart aangebouwde keuken. Verder staan er in de tuin nog 2 logeerhuizen waarvan 1 van Kathia is, we hadden dus een eigen huis daar. Verder de tuin is gigantisch. Verschillende plekken waar zitjes zijn en hangmatten hangen, 3 grote kippenrennen, en een groot veld om te voetballen.
31 december was best een rare dag voor mij. Ik vind oud&nieuw altijd super gezellig en ben altijd met familie en vrienden, maar nu was ik hier. Ik vond deze dag moeilijker dan de kerstdagen en miste iedereen weer even wat meer. Maar uiteindelijk heb ik een super dag en nacht gehad! In de middag zijn we wezen zwemmen in een waterval in de bergen. We reden erheen in een grote pick-up en zaten met de hele familie in de achterbak. De broer van de oma heeft een vakantiehuis (+ luxe zwembad) 2 minuten van het huis van de opa en oma vandaan, en was daar met zijn gezin/familie. Ook zij kwamen met z'n allen naar de waterval. Het was een redelijk grote waterval en er waren hoge rotsen waar je helemaal op kon klimmen.
Na de waterval hadden we met de hele familie en mensen uit de straat een votebaltoernooi in de tuin georganiseerd. Dat was erg gezellig en iedereen deed mee. Neefje van 2 maar ook de opa en oma van in de 80. Daarna was het wel tijd om even aftekoelen in de rivier aamgezien het midden op de dag was. Na me weer opgefrist te hebben, hebben we lekker geluncht met iedereen en daarna ging iedereen weer dingen voor zichzelf doen.
Ik had toen weer even tijd om me in de social media te verdiepen en merkte meteen dat het in Europa al bijna nieuwjaar was. Toen heb ik nog even snel geskyped met wat vrienden en toen het al nieuwjaar was in NL nog met papa en mama gefacetimed. Dat vond ik toch wel lastig en was toen even liever thuis geweest.
Het was wel erg grappig aangezien ik in een groepswhatsapp zit van alle Nederlandse studenten en andere buitenlandse studenten die nu in het buitenland zitten, en iedereen stuurde elkaar "gelukkig nieuwjaar". Alleen iedereen zit in een andere tijdzone, Thailand, Japan, Rusland, India, Spanje, Kenia, USA, Brazilië en ga zo maar door, dus de berichtjes gingen zo'n beetje de hele dag door.
Nadat iedereen weer een beetje uitgerust was begonnen de voorbereidingen voor het oud & nieuwsfeest. Het was niet heel groot aangezien de opa en oma in een mini dorp wonen naast een iets grotere stad. We hadden rond een uur of 9 lekker gedineerd met z'n alle en de stamming zat er snel goed in (kwam deels door de hoeveelheid tequilla en bier die de volwassenen ophadden). Daarna kwamen wat buren en nog een ander deel van de familie en het feest kon beginnen. Er was karaoke waaraan iedereen lekker meezong en verder hebben we heel veel gedanst. Salsa, merengue, bachata en natuurlijk gewone muziek. Om middernacht was er zelfs een beetje vuurwerk, wat ik niet verwacht had aangezien ik nergens vuurwerk te koop had gezien hier en ze ook zeiden dat ze het niet hadden. We waren allemaal aan het dansen met maskers en fluitejs. Rond een uur of 1 zijn we met z'n alle achterin de pick-up naar de stad gereden om een ijsje te eten en iedereen nieuwjaar te wensen. Rond een uur of half 3 lag in eindelijk dood moe en met pijnlijke voeten in bed. Ik herinner me nu nog hoe blij ik was dat ik kon slapen na zo'n best erg drukke en lange dag. Maar dat duurde alleen niet erg lang.. Om 7 uur werden we wakker gemaakt aangezien we naar het strand gingen! De eerste dag van het jaar met 35+ graden op het strand liggen vond ik totaal niet verkeerd. Oftewel het was een geslaagd begin van dit jaar!
Toen iedereen vakantie (halverwege december) had zijn we een weekendje naar Turrialba geweest, naar familie van Mauricio. Hij heeft daar een oude oom wonen met zijn familie. Het bleek dat ze daar maar 1 keer per jaar komen, net voor Kerstmis. Het was een heel groot huis en er woont ook veel familie. Het huis lag op een afgelegen maar super mooie plek, ergens hoog op de helling van een berg wat dus een mooi uitzicht gaf over een vallei. Ze hadden er ook veel dieren, varkens, kippen, kalkoenen en weet ik veel wat allemaal. Maar ik denk allemaal om te eten of verkopen..
Ze vertelde me dat het een traditie is om vlak voor kerst met een deel van de familie een varken te slachten om er "chicharones" van de maken. Dat zouden we dus de 2e dag in de ochtend doen, ik wou er wel bij zijn aangezien ik dit jaar probeer zoveel mogelijk nieuwe dingen te doen en dacht dat het niet zo erg zou zijn.
Na een eerste gezellige avond lagen ergens rond middernacht eindelijk in bed, het was er heel erg koud (tsja boven op een berg..) dus had die nacht niet zo goed geslapen. De volgende ochtend werd ik al vroeg wakker van Fabri die mij aan het roepen was. Ze gingen "bijna" beginnen met slachten en aangezien ik die dag ervoor duidelijk had gemaakt dat ik er bij wou zijn voelde Fabri zich verplicht om mij rond een uur of 6 te wekken terwijl ze rond 8 uur zouden gaan slachten. Dat was aangezien hij dacht dat ik 2 uur nodig had om te douchen en aan te kleden..
Nou het slachten was erger om te zien dan ik dacht. Het was een groot dik varken dat wat lager op de helling zijn hok had staan. Het beest werd dus omhoog geduwd met een zak over het hoofd naar de plek voor het slachten, en daar was 4 man voor nodig. Nou nu weet ik wat ze bedoelen met het spreekwoord krijsen als een (speen)varken.. Het varken was een het krijsen en krijsen niet normaal, ik vond dat wel echt zielig om te zien. Eenmaal boven werd het dier bijna direct omgelegd zodat het niet kon tegenwerken. Ik heb dit deel niet gezien omdat ik dat gewoon niet wou en kon zien, ik ging bijna over m'n nek. Toen ik weer keek lag het dier op een grote tafel en lag overal bloed. Eerst werd het onthoofd en daarna werden met messen en gloeiend heet water de haren eraf gescraapt. Daarna werd het dier met een touw boven de tafel opgehangen om de ingewanden er uit te halen. Nou dat hoefde ik ook niet te zien, toen ben ik met Fabricio een stukje gaan lopen naar een mooi uitzichtspunt over de vallei. Toen we weer terug kwamen was er al vlees (het varken) klaar en verder was veel troep al opgeruimd. Wel lag er nog vlees op tafel en onderandere het hoofd half ontleed. Ik heb foto's en een filmpje voor de liefhebbers!
Naast de weken dat we van huis waren zijn we ook gewoon thuis geweest. Mauricio en Kattia hadden na oud & nieuw nog 1 weekje vakantie maar moesten daarna gewoon weer werken.
Door de week waren we dus vaak met z'n 3en thuis, Valeria, Fabricio en ik. Ik vond het wel gezellig dat we elke keer met z'n 3en waren en we hebben ook leuke dingen gedaan. We zijn een paar keer naar het pretpark geweest, een paar dagen naar familie aan het strand, naar de stad, in de tuin slapen met alleen een groot matras en een deken, filmavondjes, enzovoort. Maar na een tijdje gaat het een beetje vervelen als je bij 24/7 met elkaar bent. We hebben dan ook wel eens ruzie gehad maar dat hoort erbij.
Ik heb gelukkig ook genoeg dingen buiten huis gedaan die weken dat we niet op vakantie of bij familie waren. Zoals ik al vertelde ik kreeg steeds meer wat vrijheid dus ik ben meerdere keren met vrienden dagjes weggeweest. Naar andere steden, winkelcentra, pretpark, picknick georganiseerd in een park, feestjes en nog veel meer.
Ook met AFS Alajuela heb ik in de vakantie en afgelopen weken wat leuke activiteiten gedaan. Zo hadden vlak voor Kertsmis een activiteit waarbij we een poster moesten maken voor kerst en daar onder andere "Vrolijk kerstfeest" opschrijven in alle talen met wat leuke tekeningetjes. Daarna kregen we die grote posters om onze nek gehangen en moetsen we mensen in Parque Central en in de winkelstraat knuffels, een snoepje en een cadeautje geven om ze een fijne kerst toe te wensen. Ik vond het een leuke activiteit aangezien we mensen echt aan het lachen hebben gemaakt (mooie kerstgedachte toch) en mensen nieuwsgierig waren hoe dat met ons zat, (er niet Costa Ricaans uitzien maar wel spaans spreken). Zo ontmoette we een vrouw die zich dat afvroeg en nadat we haar hadden uitgelegd dat we uitwisselingsstudenten waren en hoe dat allemaal ging, heeft ze zich meteen opgegeven om iemand in huis te nemen! Die grote posters waren trouwens erg lastig met het knuffelen..
Begin januari had AFS Alajuela een feest voor alle studenten + familie's in Alajuela georganiseerd. Het thema was cowboys dus iedereen zag er uit als cowboys en de plek van het feest was ook versierd als een cowboysaloon. Het was een leuke avond en we hebben veel gedanst, zoals op alle feestjes hier eigenlijk. Verder was het ook meteen een soort afscheidsfeest aangezien 1 van de AFS studenten hier maar voor een halfjaar was inplaats voor een jaar.
Zo waren er meer studenten door het hele land die hier maar voor 6 maanden waren en inmiddels dus weer thuis zijn. Het is wel jammer want daar zaten onderandere wat super leuke vrienden tussen die ik nu mis hier. Verder was het een dubbelgevoel toen ze vertrokken aangezien zij nu lekker thuis zijn met hun vrienden en familie en hun vertrouwde leventjes. Maar wij, de andere studenten en ik, hebben 5 maanden langer dan de vertrokken studenten om dit jaar nog beter en specialer te maken.
Ik ben dan ook heel blij dat ik die tijd langer heb hier, ik ben inmiddels een soort van verliefd geworden hier en zou het jammer vinden als ik maar 6 maanden zou hebben gehad. Verliefd op het land en de cultuur, niet op een persoon hè.. Alhoewel, ik heb wel een heel lief schattig Costa Ricaans babynichtje hier..
Begin maart zijn er ook weer een stuk of 200 nieuwe exchange students van over de hele wereld aangekomen in CR om hier voor 6 of 11 maanden te zijn. Nogsteeds niemand uit Nederland dus ben nog gewoon de enige Nederlander, nu wel een paar personen uit België die Vlaams schijnen te praten maar ik heb ze nog niet ontmoet.
Onder andere 6 nieuwe studenten bij ons in AFS Alajuela, uit Japan, Brazilië, USA en Duitsland. Wij waren er bij toen ze hun gastfamilie voor het eerst ontmoette, en het ging precies hetzelfde als toen wij aankwamen. Ik kon me heel goed inbeelden hoe ze zich vanbinnen voelden op dat moment, enthousiast en super zenuwachtig. Toen beseften we weer hoelang we hier nu al zijn, welke veranderingen hebben doorgemaakt en dat we helemal niet meer zo veel tijd hebben hier.
Het was heel leuk dat we nu deze nieuwe studenten konden helpen. Zij spraken net als wij, toen we aankwamen, geen of amper spaans terwijl sommige familie's geen engels spreken. Wij konden dus de dingen vertalen zodat de belangrijkste dingen begrepen zouden worden. Het was alleen lastig met het Japanse meisje, zij sprak geen spaans maar ook geen engels, alleen japans.. Dat was dan ook een opdracht voor ons, om haar dingen te vertellen maar de vraag was hoe.. Dat ging dus met hand probeeen dingen uit te beelden en google translator.
Zoals ik al eerder vertelde, ik heb dus een super lange zomervakantie gehad maar die is inmiddels alweer voorbij. Ik heb een top vakantie gehad en vond het heerlijk om in de winter een zomervakantie te hebben. Maar de laatste weken van de vakantie had ik toch wel weer zin om naar school te gaan, het gaat een beetje vervelen dan allemaal en je kunt moeilijk elke dag gaan shoppen of naar de bios gaan. Ik was dus blij toen ik weer naar school ging, maar ook een beetje zenuwachtig..
Zoals ik volgens mij in eerdere blogs wel eens vermeld heb, vond ik school aan het begin hier niet super. Even snel: ik zat met m'n gastzusje (14) in de klas en dus ook met haar vrienden, eerst was het even leuk maar daarna niet omdat m'n zusje jaloers werdt omdat ik dus met haar vriendinnen omging en nog wat kleine dingetjes.
Ik ging dus dit nieuwe schooljaar naar een nieuwe klas met nieuwe mensen, dat was de reden dat ik best zenuwachtig was. Ik hoopte heel erg dat het mee zou vallen en nieuwe vrienden zou maken. Ik kan vertellen dat is 100% gelukt! Ik heb leuke vrienden en een heel leuk vriendinnengroepje waarvan het lijkt of ik sommige al een paar jaar ken. Ik zit nu in "quinto", de 5e klas en dus het eindexamenjaar. Er zijn in dit laatste jaar veel activiteiten en feestjes, mooi meegenomen dus! ;) Ik vind school nu eigenlijk best erg leuk. Het is nu zondagavond en we hebben de hele dag niet zoveel gedaan, ik kijk nu ook weer uit naar morgen om iedereen weer te zien. Ook vind ik het heerlijk dat ik niet meer aan Valeria vast zit, ik heb nu andere begin- en eindtijden waardoor als ik iets met vriendinnen wil doen, of naar de winkels wil, dat gewoon kan doen. Mijn relatie met Valeria is nu ook een stuk beter geworden aangezien we niet meer zo aan elkaar vastgeplakt zitten en dus niet meer het bloed onder de nagels kunnen halen.
Verder is mijn spaanse woordenschat ook weer uitgebreid aangezien ik nu met andere mensen om ga en die natuurlijk iets andere woorden gebruiken, en ook omdat ik nu meer begrijp op school.
Misschien hebben jullie het wel gezien op het nieuws of waar dan ook, maar er is hier in CR een vulkaan uitgebarst. Het gaat om vulkaan Turrialba, die ligt ongeveer 60 km van Alajuela af. Donderdag waren Valeria en ik en 2 vriendinnen in de stad om een jurk voor een feest te shoppen toen Kattia belde met het nieuws dat er een vulkaan was uitgebarst en dat we beter naar huis konden gaan. Ik vond dat een beetje raar omdat we in Nederland natuurlijk geen vulkanen hebben en niemand had verwacht dat hij ging uitbarsten. Toen we in de bus zaten naar huis zagen we een hele grote dondere wolk en wat later kwam er as naar beneden. Alles zat onder, onze kleren, tas, haar, maar ook toen we thuis kwamen. De auto, het wasgoed dat buiten hing, eigenlijk het hele huis aangezien het hier warm is en dus alle ramen altijd open staan. Toen Kattia en Mauri thuis kwamen kregen we van die witte chinezenkapjes voor naar buiten en werdt het hele huis schoongemaakt. Die avond was het volop in het nieuws en zelfs op NU.nl zag ik het al staan, in mijn whatsapp groepen werd er ook volop over gepraat. Ik vond/vind het allemaal wel spannend en leuk, nouja leuk zolang het maar niet erger wordt, ook ik vind spannend dat ze het er veel over hebben dat er een aardbeving aankomt. Er zijn hier elke dag aarbevingen maar die zijn zo klein dat ze amper gemeten kunnen worden. Mijn familie hier zegt dat door de vulkaan snel aardbevingen ontstaan, ik weet niet of het echt zo is, maar als ik ga slapen moet ik zorgen dat ik schoenen en een zaklamp naast m'n bed heb liggen voor het geval er 's nachts dus een aardbeving is. Verder heeft Mauricio familie wonen in Turrialba maar met hun gaat gelukkig alles gewoon goed.
De volgende dag op school waren veel mensen thuisgebleven omdat de as van een vulkaan schadelijk kan zijn voor je huid en longen, op school kregen we ook witte chinezenkapjes voor de zekerheid. De as kon je nog wel op veel plekken zien liggen maar het kwam niet meer uit de lucht naar beneden. Dat was alleen die donderdag middag aangezien het toen hard waaide.
De laatste uitbarsting van een vulkaan hier in CR (voor deze van Turrialba) was ergens 45 jaar geleden en die heeft een paar maanden geduurd (elke dag uitbarstingen). Dat is de reden dat mensen nu wel een beetje gespannen zijn. Vandaag (zondag) heeft de vulkaan volgens mij geen uitbarsting gehad maar donderdag, vrijdag en zaterdag wel een paar. Ze hopen dus dat het snel ophoud, aangezien het in het gebied rondom de vulkaan ontruimd is en het vliegveld van de hoofdstad als een paar keer is dichtgeweest.
Ik hoop dat in Nederland alles goed gaat met iedereen en jullie mij niet teveel missen haha. En sorry dat ik zolang niets van me heb laten horen, maar ik vergeet jullie niet hoor. Ik heb elke dag wel een momentje dat ik aan Nederland denk en me afvraag wat jullie op die momenten aan het doen zijn.
Ohja, ik kreeg laatst een mailtje van AFS dat m'n terugvlucht alweer is geboekt, het gaat soms ook wel weer erg snel allemaal. In mijn vorige blog schreef ik dat ik bijna op 1/3 deel zat maar inmiddels ben ik al ver over de helft. Ik ben om precies te zijn hier nu 7 maanden en 7 dagen en heb nog 3 maanden en 21 dagen te gaan.. (Ja ik hou van dingen aftellen)
Van heimwee heb ik amper nog last, ik heb het hier inmiddels erg goed naar m'n zin en kan goed mezelf zijn. Natuurlijk heb ik wel eens van die momentjes dat ik het liefst een knuffel wil van papa en mama of dat ik heel erg uitkijk naar het moment dat ik op mijn tv'tje in het vliegtuig kan zien dat we de Grote Oceaan gepasserd zijn en boven Europa vliegen..
Heel veel groetjes en knuffels uit CR!
OHJA, ik ben nog 1 ding vergeten te vertellen (waarschijnlijk wel meer maar dat schrijf ik in m'n volgende blog dan wel). Papa en mama komen naar Costa Rica! Ik moet nog wel even wachten maar ik heb er heel erg zin in! <3
"Just go. Go to see all the beauty in the world. And come back with a suitcase full of wonderfull memories"
-
16 Maart 2015 - 07:01
Pascal:
Hé Sophie, wat fijn dat je uit je winterslaap bent ontwaakt, of moet ik zeggen zomerslaap? Leuk om het allemaal te kezen, en wat leuk dat je je hebt voorgenomen ons vanaf nu iedere 2 weken te bloggen. Super! -
16 Maart 2015 - 07:36
Bouwine:
Joepie, je hebt weer wat geschreven! Ik zit hier met een kopje thee plus ontbijt erg te genieten van je verhalen. Begin mei staan we voor je neus! We zijn inmiddels begonnen met Spaans...
Kusje knuffeltje aaitje! -
16 Maart 2015 - 09:14
Audrey :
Hoi Sophie!
Wat leuk om weer eens uitgebreid van je te horen. Zo te lezen, kunnen we inmiddels spreken van een geslaagd avontuur. Wat een dappere chica ben jij toch! Ik hoop dat Lotus later ook zo stoer de wereld instapt. Geniet van je laatste maanden!
X ook van Antoine Lotus en Valentijn -
16 Maart 2015 - 11:58
Hilly Van Veen:
Lieve schat, wat een lange gezellige mail heb je ervan gemaakt. Ik heb genoten en alles in me opgezogen !! Ha, ha, ha.
Ben blij dat je het zo naar je zin hebt en geniet van je verhalen.
Een fantastisch land voor een vakantie lijkt me. Papa en mama gaan dat nu dus meemaken. Fijn voor jou om hun alles in het echt door jouw ogen te laten zien.
Ik wacht met ongeduld en veel plezier op je volgende mail.
Heel veel liefs en dikke kus oma Hilly
-
16 Maart 2015 - 13:12
Leny:
Hoi lieverd.Wat heerlijk om weer te genieten van je heeeel lange blog en je enthousiaste verhalen.
Fijn dat je Costa Rica zo in je hart hebt gesloten.Ook erg goed te horen dat nu in die andere klas bent je wat meer je gang kunt gaan. Meisje geniet nog volop van dit prachtige avontuur.
We Skypen binnenkort weer!!Tot snel.
Veel liefs en een heeel dikke knuffel van ons 2-tjes.❤️❤️ -
17 Maart 2015 - 10:26
Jan Heynen:
Hallo lieve Sophie,
Ik ben erg blij om weer zo'n mooi verslag van jou te lezen. En nog blijer ben ik over het feit, dat je nu toch heel goed gewend bent en met plezier de komende tijd in Costa Rica kunt genieten.
Heel veel liefs van opa Jan -
17 Maart 2015 - 16:49
Ellen Buijs Uit Delft:
Ha Sophie,
Wat fijn dat je je nu thuis voelt daar. Wat heb jij een ontwikkeling door gemaakt zeg.
Weet je toen je nog in Delft woonde en je buurmeisje Maaike als je grote zus zag?
En nu ben je zelf een wereldmeid geworden,die heel goed haar eigen boontjes kan doppen.
Wees maar trots op jezelf! Wat leuk dat paps en mams naar jou komen.
Kun je het allemaal laten zien en vertellen.
Sophie ik wens je nog een fijne tijd daar en veel plezier .
Groetjes Ellen Buijs uit Delft
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley